PAMIĘĆ
Droga pani Schubert, nie wiem, dlaczego nie rozpoznła mnie pani we śnie. Musiałem się przedstawiać i wręczałem pani zaszyfrowane wizytówki. Powoływałem się na blizny na produszce i na miasta, przez które biegły nasze telegraficzne struny głosowe. Zdawałem relacje z naszych aromatycznych koncertów. Cynamon. Imbir. Opisywałem znaki szczególne chwil: wszystkich naraz i każdej z osobna. A pani patrzyła na mnie pod światło, które ode mnie uciekało, gasło… I wtedy właśnie obudził mnie kaszel.
LA MÉMOIRE
Chère madame Schubert, je ne sais pas pourquoi vous ne m’avez pas reconnu en rêve. J’ai dû me présenter et je vous ai remis des cartes de visite codées. J’en ai appelé à mes cicatrices mon oreiller et aux villes à travers lesquelles passaient les fils télégraphiques de nos cordes vocales. J’ai relaté nos concerts aromatiques. Cannelle. Gingembre. J’ai décrit les signes particuliers des instants : pris tous ensemble et chacun à part. Vous me regardiez dans le contrejour qui me fuyait, s’éteignait… Et c’est alors qu’une toux m’a réveillé.
Ewa Lipska, L’Amour, chère Madame Schubert… [Miłość, droga pani Schubert…, Wydawnictwo Literackie, Cracovie, 2013], Lanskine, “Collection Ailleurs est Aujourd’hui” — Domaine polonais, 2015, pp. 42-43. Édition bilingue. Traduction d’Isabelle Macor.
|
Retour au répertoire du numéro d’octobre 2015
Retour à l’ index des auteurs