Marta Grundwald | je te montrerai comment je traverse la rue

Pokażę ci kak przechodzę przez jezdnię


patrz : nie jestem żądną wyrocznią
pierwszą ani ostatnią instancją
idę trzeźwa przez miasto
idę przez zaminowane pole
jest tak wilgotno [mam zły smak w ustach]
że nawet nie chce się dziś wpadać do rzeki

jestem głodna
jestem głodna
ale nikt mi w ten głód nie uwierzy
szyba w oknie na dole pęknięta
co dzień ktoś przeciska tamtędy
spore kawałki mięsa

[mam zły smak w ustach] w nocy:
boimy się drzew bo są jak palce
pęka skóra na udach stopy więdną
jak kwiaty rano: [mam zły smak w ustach]

Lubiłem stawać na moście
i wrzucać do wody jabłka.
wiedziałem, że będziesz się im dziwiła
patrząc, jak przepływają obok.

zbieram z poduszek suche płatki skóry
widać
widać kto jakim spał drzewem


Marta Grundwald, aj aj aj, wojewódzka biblioteka publiczna I Centrum animacji kultury w Poznaniu, Poznań [Polska], 2006, s.f.

je te montrerai comment je traverse la rue


regarde : je ne suis point un[e] oracle
ni première ni dernière instance
sobre je passe par la ville
sobre par un champ miné
il fait humide [sale goût dans la bouche]
je n’ai même pas envie de tomber
dans le fleuve

j’ai faim
j’ai faim
personne ne le croira
une vitre fêlée dans la fenêtre d’en bas
quelqu’un vient arracher là
chaque jour
de gros morceaux de viande

[sale goût dans la bouche] la nuit :
on a peur des arbres ils ressemblent aux doigts
la peau des cuisses se fissure les pieds se fanent
comme les fleurs
le matin [sale goût dans la bouche]

J’ai aimé rester sur le pont
jeter des pommes dans l’eau
tu les as regardées flotter
toujours je savais t’étonner.

je ramasse des pétales de peau
tout secs sur les oreillers
ça se voit
ça se voit qui a dormi sous quel arbre


Marta Grundwald
Traduction inédite de Marta Grundwald